Stosunki seksualne bez zabezpieczenia i częste zmiany partnerów seksualnych zwiększają ryzyko rozwoju chorób wenerycznych. Według WHO w ciągu jednego dnia dochodzi do ponad miliona zakażeń przenoszonych drogą płciową. Jaka jest specyfika najpowszechniej występujących schorzeń tego typu?
Chlamydioza
Chlamydioza, potocznie nazywana chlamydią, to choroba wywoływana przez bakterię o nazwie Chlamydia trachomatis. Dotyka ona niemal 100 mln osób rocznie i stanowi duże zagrożenie dla zdrowia pacjenta. W skrajnych przypadkach zakażenie prowadzi do bezpłodności. Szacuje się, że u 75 proc. kobiet i 50 proc. mężczyzn chlamydioza nie daje żadnych objawów. Najczęściej w pierwszej kolejności diagnozuje się jej powikłania – zapalenie przydatków u kobiet lub najądrza u mężczyzn – a dopiero później wywołującą je chorobę.
Dlatego po rozpoznaniu jakichkolwiek niepokojących symptomów zapalenia, np. bólu podbrzusza, bólu moszny, częstego parcia na mocz, pieczenia podczas oddawania moczu, warto natychmiast skonsultować się z lekarzem. Co w takiej sytuacji zrobi wenerolog? Przeprowadzi wnikliwy wywiad, a następnie zleci odpowiednie badania. Jeśli obecność Chlamydii w organizmie zostanie potwierdzona, przepisze stosowne antybiotyki. Terapię cechuje szybkie działanie – zwykle wystarczy kilka dni przyjmowania leków, aby pozbyć się problemu.
Rzeżączka
Kolejną często występującą chorobą przenoszoną drogą płciową jest rzeżączka. Podobnie jak chlamydioza, rzeżączka wywoływana jest przez bakterię – dwoinkę rzeżączki. Można się nią zarazić nie tylko przez genitalne, ale też oralne i analne kontakty seksualne, co wpływa na powszechność występowania tego schorzenia. Nawet korzystanie z tych samych gąbek czy ręczników może prowadzić do zakażenia.
Wśród najczęściej występujących objawów rzeżączki można wymienić:
- upławy,
- swędzenie,
- infekcje,
- ból w okolicach odbytu,
- ból podbrzusza,
- ból w trakcie stosunku seksualnego.
Rzeżączka może również przebiegać bezobjawowo. Dzięki badaniom wykonywanym nie tylko w przypadku objawów, ale również profilaktycznie, terapię udaje się podjąć odpowiednio wcześnie, co pozwala zapobiec groźnym powikłaniom. Żeby pozbyć się choroby i jej uciążliwych symptomów, wenerolog zalecia leczenie odpowiednimi antybiotykami.
Kiła
Kiła to choroba bakteryjna, którą wywołuje zakażenie krętkiem Treponemapallidum. Wyróżnia się jej dwie postaci: wrodzoną i nabytą. Pierwsza rozwija się w wyniku zakażenia płodu w łonie matki, a druga jest przenoszona poprzez kontakty seksualne.
Większość przypadków kiły rozpoznawanych w Polsce jest bezobjawowa. Badania w kierunku kiły zalecane są u osób utrzymujących aktywność seksualną z więcej niż jednym partnerem/partnerką raz na 6 miesięcy, niezależnie od występowania objawów. Wenerolog stwierdza kiłę na podstawie badańkrwi.
W przypadku jakich objawów udać się do specjalisty? Jeśli w okolicach genitaliów, odbytu lub w jamie ustnej pojawił się pęcherzyk, grudka albo owrzodzenie niewiadomego pochodzenia. To tak zwana zmiana pierwotna, która jest niebolesna i po kilku tygodniach znika. Nie oznacza to jednak końca choroby, wręcz przeciwnie – to jej naturalny przebieg, dlatego nie warto bagatelizować problemu. Brak interwencji lekarskiej może doprowadzić nawet do uszkodzenia licznych narządów. Nie warto więc zwlekać z wizytą u specjalisty i jak najszybciej zgłosić się do wenerologa, który przepisze odpowiedni antybiotyk.
Pamiętaj, osobom mającym kontakty seksualne z więcej niż jednym partnerem/partnerką badania w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową zalecane są raz na 6 miesięcy nawet w przypadku braku objawów.