Choroby przenoszone drogą płciową, takie jak kiła, rzeżączka, czy mykoplazmoza, to problemy zdrowotne, z którymi zmaga się wielu pacjentów. Każda z nich ma jednak inne przyczyny, objawy oraz sposoby leczenia. Warto wiedzieć, jak je rozróżniać, aby jak najszybciej zgłosić się do specjalisty – wenerologa – i podjąć odpowiednią terapię. Dzisiaj skupiamy się na tym, czym jest mykoplazmoza oraz czym różni się od kiły i rzeżączki.
Czym jest mykoplazmoza?
Mykoplazmoza to choroba wywoływana przez bakterie z rodzaju Mycoplasma. Najczęściej zakażenie dotyczy układu moczowo-płciowego, choć niektóre typy mykoplazm mogą powodować infekcje układu oddechowego. Bakterie te różnią się od innych drobnoustrojów tym, że nie mają ściany komórkowej. Przez to są trudniejsze w leczeniu, ponieważ antybiotyki, działające często poprzez niszczenie ścian komórkowych bakterii, są wobec mykoplazmy nieskuteczne.
Przyczyny i objawy mykoplazmozy
Do zakażenia mykoplazmami dochodzi głównie drogą płciową. Dotyczy to osób aktywnych seksualnie, zwłaszcza tych, które nie używają prezerwatyw i często zmieniają partnerów. Objawy mykoplazmozy mogą być trudne do rozpoznania, ponieważ są dość niespecyficzne i trudne do odróżnienia od innych zakażeń dróg moczowo-płciowych. Najczęściej występujące, to:
- pieczenie lub ból podczas oddawania moczu,
- upławy u kobiet,
- podrażnienie narządów płciowych,
- ból w podbrzuszu.
U wielu osób zakażenie przebiega bezobjawowo, co zwiększa ryzyko nieświadomego przenoszenia choroby na innych.
Leczenie mykoplazmozy
Leczenie mykoplazmozy jest oparte na antybiotykach, choć ze względu na brak ściany komórkowej, standardowe antybiotyki beta-laktamowe, takie jak amoksycylina, nie są skuteczne. Najczęściej stosuje się makrolidy, tetracykliny lub fluorochinolony, które skutecznie hamują namnażanie bakterii i zwalczają infekcję. Terapia trwa zwykle od kilku do kilkunastu dni, w zależności od nasilenia objawów i odpowiedzi organizmu na leczenie. Ważne jest, aby leczenie było prowadzone pod kontrolą lekarza, najlepiej wenerologa, ponieważ nieodpowiednio dobrane leki mogą prowadzić do przewlekłych infekcji i powikłań. Konsekwencjami błędów w tym obszarze są na przykład zapalenie narządów miednicy mniejszej u kobiet czy zapalenie gruczołu krokowego u mężczyzn. Regularne badania kontrolne po zakończonej terapii są kluczowe dla uzyskania pewności, że infekcja została całkowicie wyleczona.
Różnice między mykoplazmozą a kiłą i rzeżączką
Choć zarówno kiła, rzeżączka, jak i mykoplazmoza są chorobami przenoszonymi drogą płciową, różnią się one pod względem przyczyn, objawów i leczenia:
- Kiła – wywoływana jest przez inną bakterię – Treponema pallidum. W początkowej fazie objawiać się może owrzodzeniami na narządach płciowych lub okolicy odbytu, które mogą zniknąć samoistnie, co sprawia, że choroba bywa ignorowana. W zaawansowanych stadiach może prowadzić do poważnych uszkodzeń narządów wewnętrznych w tym serca, wątroby i mózgu,
- Rzeżączka – wywoływana jest przez bakterię Neisseria gonorrhoeae. Objawy rzeżączki są bardziej charakterystyczne niż w przypadku mykoplazmozy, a należą do nich: ropne upławy, ból podczas oddawania moczu oraz częste parcie na mocz. Leczenie polega na podaniu odpowiednich antybiotyków, które różnią się jednak od tych stosowanych w mykoplazmozie.
Choć mykoplazmoza, kiła i rzeżączka mają wspólny mianownik – przenoszenie drogą płciową – różnią się znacznie pod względem przyczyn, objawów i leczenia. Mykoplazmoza, jest trudniejsza do zdiagnozowania ze względu na niespecyficzne objawy. W przypadku niepokojących objawów występujących po kontakcie seksualnym warto skonsultować się z wenerologiem lub specjalistą chorób zakaźnych. Dobierze on odpowiednie leczenie, zapobiegające rozwojowi schorzenia i powikłaniom.
Warto również pamiętać, iż prowadząc aktywne życie seksualne wskazane jest wykonywanie badań profilaktycznych co 3-6 miesięcy.